Yalnızlığın verdiği çok şey varmış aslında. Hüzün, umutsuzluk, duygusallık vs. Fazla duygusalım bu aralar bir film olsun yada bir şarkı bırakı veriyor gözyaşlarım kendini yanaklarımın üzerine, bazen dakikalarca bazen saatlerce ... Öfkede var içimde en ufak şeye umulmadık tepkilerde veriyorum artık. Huysuz olduğumu düşünüyorlar varsın düşünsünler. Ben gece başını yastığa koyduğum zaman tanışıyorum asıl kimliğim ile.
Sigara istiyor canım bu aralar dumanı ağızıma hapsedip özgür bırakmak hoşuma gidiyor sanırım. Bir kaç nefes çektikten sonra burnum açıyor boğazlarım yanıyor. Dumanın verdiği zevk yerini iğrenç bir tada ve acıya bırakıp yok oluyor havada. Işte yine yalnızım
Yalnızlığımin verdiği acıyı anlatmıyorün kimselere, anlamazlar zaten. . . Başkalarının dertlerini dinlemeyi sever oldum. En azından onları dinlerken kendiminkileri bir rafa kaldırıyorum. Onlar anlatıyor ben dinliyorum. Çözümler sunuyorum onlara, onlara çözümler sunarken ben çözümsüzlük içinde boğuluyorum.
Alıştım artık sessizliğe, yalnızlığa kalabalık korkutuyor beni. Ama bir yanımda kurtulmak istiyor bu sükunetten.
Anasayfa 