Hayata yenildiğini hissetmek nasıldır öğreniyorum sanırım. Kendini zavallı hissedersin çaresiz, güçsüz hissedersin. Yediğin iki lokma bile inmez boğazından aşağı takılır kalır boğmak ister seni sanki. Neden varım bu dünyada neden yaşıyorum dersin. Neden gelecek vaad eden şeylerim yok dersin neden neden der durursun hatta bazen kendini öyle kaybedersin ki deli olduğunu düşünürsün. Yalnızsındır dipsiz bir kuyunun içine düşmüş gibisindr. Yalnızlık ne abi birşeydir dimi kimsenin yanında olmaması olanında düşman olması ne kötüdür. Sonra korku ama nasıl bir korku insanın iliklerine kadar işler o korku nasıl anlatmasan tarifi yok bunun ama hissedersin beynin uyuşur kulakların duymaz gözlerin görmek istemez dilin dönmez bedenin oynamaz tıpkı bir heykel gıbi ama nefes alır ve hissedersin. Acı çekersin gerçek bir acı. Acı öylesine soğuk ve duygusuzdur ki damarlarında akan kanı bile durdurur. Korkudan daha kötü hissettirir kendini bundan kötüsü ölüm dersin ama ölüm sana bunlardan daha iyi gelir. Tüm bunlarda kurtuluş yolu der ölüme umut bağlarsın. Herkesin kaçtığı ölüme sen umut bağlarsın ışte çünkü hayat seni yenmiştir. Kör olası umut sadece umut insanı hiç bırakmaz ne olursa olsun her insan mutlaka birşeye umut besler bu ölümde olsa.
Anasayfa 